Ο Ηλίας και Γιώργος Καρράς, ιδιοκτήτες της εταιρεία Craft Marine, κατασκευάζουν το LASER 499, το best seller πεντάμετρο φουσκωτό της αγοράς!
Αν και ξεκίνησε να εργάζεται σαν μηχανικός στα ποντοπόρα πλοία, γρήγορα κατάλαβε ότι ο κοινωνικός του χαρακτήρας και η επιθυμία του να δημιουργεί δεν ταυτίζονταν με τις μοναχικές ώρες στα καράβια και το αγνάντεμα απλώς της θάλασσας. Τα παράτησε λοιπόν και άρχισε στην αρχή να επισκευάζει εξωλέμβιες. Δεν άργησε να μπολιαστεί με το μικρόβιο της ναυπήγησης φουσκωτών σκαφών και έτσι ο Γιώργος Καρράς άρχισε να κατασκευάζει τα φουσκωτά Laser, με ναυαρχίδα τα τελευταία τρία χρόνια το “μικρομέγαλο” 4,99 που δικαίως έχει κατακτήσει την αγορά σε μια εποχή που τα δεκάμετρα αραχνιάζουν στις μαρίνες και στις μάντρες.
Άρχισε να ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής του, από τα πρώτα χρόνια που έλυνε τα δύσκολα προβλήματα των εξωλεμβίων, μαζί με τον Γιάννη Ραγκούση, μέχρι τους αγώνες της Ε.Λ.Τ. που γίνονταν στο Έδεμ και στους οποίους συμμετείχε με ένα από τα Laser που έφτιαχνε τότε ο Πολλάτος, μέχρι σήμερα που για το 4,99 στάζει μέλι το στόμα αυτών που στήνονται στην ουρά για να το αποκτήσουν.
“Ο Αννίβας είναι η Ακρόπολη, ο Πολλάτος είναι ο Λυκαβηττός κι’ εγώ ο λόφος του Φιλοπάππου”, λέει ο Ηλίας χαρακτηριστικά θέλοντας με συμβολικό τρόπο να τιμήσει την ιεραρχία στον χώρο των Ελλήνων κατασκευαστών. “Δεν ανέχομαι τους ξερόλες”, συνεχίζει. “Ποτέ δεν λέω ότι γνωρίζω τα πάντα. Συνεχώς μαθαίνω. Μπορώ να πάρω πράγματα και από ένα δεκάχρονο παιδί. Μ’ αρέσει να βοηθώ τους πάντες και σέβομαι τη δουλειά όλων των κατασκευαστών. Σήμερα από τα 100 σκάφη που κατασκευάζονται τα 95 είναι αξιόλογα”.
Είπαμε πολλά σε μια ώρα συζήτησης που δεν χωρούν στις λίγες γραμμές ενός εισηγητικού κειμένου. Μίλησα και με τον γιο του Γιώργο, που πρωτοδήγησε σκάφος, όπως θυμάται ο πατέρας του, αλλά υπάρχει και το πειστήριο μιας φωτογραφίας, ένα Bell Marine του Πέτρου Πολλάτου όταν ο Γιώργος ήταν 3 ετών!
Τον ρώτησα ποια είναι τα στοιχεία της επιτυχίας του 4,99, για το δυσανάλογο (σε σχέση με το μήκος του) πλάτος, για την κονσόλα του 9μετρου που έχει τοποθετηθεί στο κέντρο του ντεκ του πεντάμετρου και αφήνει χώρο να περάσει κανείς από την πρύμνη στην πλώρη και από τις δύο πλευρές (!), για το ιδιόμορφο ανοξείδωτο ρολ μπαρ και για το κανάλι που υπάρχει στο επάνω τμήμα της γάστρας. Θα ακούσετε τι απάντησε στο βίντεο που ακολουθεί.
Μου μίλησε ακόμη για τον διακαή πόθο του να επαναληφθεί μια πλωτή έκθεση και, ούτε λίγο ούτε πολύ, με “έβαλε στη μπρίζα” να την διοργανώσω εγώ! Του απάντησα ότι αυτά είναι δύσκολα πράγματα σε έναν πολύ δύσκολο και απρόβλεπτο χώρο για έναν άνθρωπο της ηλικίας μου ο οποίος έχει καταπονηθεί ψυχολογικά τα τελευταία 35 χρόνια από τις τραυματικές εμπειρίες που βίωσε στη σχέση του με τους ανθρώπους της θάλασσας και του φουσκωτού σκάφους. Δεν το απέκλεισα όμως γιατί, για να είμαι ειλικρινής, μου αρέσει και εμένα η ιδέα και μάλιστα από τότε που είδα κάτι τέτοιο στο RIBEX της Caley Marina στο Southampton το 2002.
Λίγο πριν φύγω, έχοντας κατά νου τους “ψιθύρους” ότι το 4,99 δεν είναι 4,99 αλλά 5,5 μέτρα, έβαλα τα δάκτυλα επί τον τύπο των ήλων και μέτρησα το ολικό μήκος του σκάφους μεταξύ δύο καθέτων. Η πρώτη στο τελείωμα της πολυεστερικής απόληξης της πλώρης (χωρίς να προσμετρήσω το περιμετρικό λάστιχο) και η δεύτερη κάθετος στο ύψος του καθρέφτη (χωρίς να προσμετρήσω τις 60 περίπου εκατοστών μήκους πασαρέλες οι οποίες, ούτως ή άλλως, δεν προσμετρώνται στο μήκος του σκάφους αφού είναι βιδωτές). Ε λοιπόν, το ολικό μήκος του 4,99 είναι ακριβώς 4,99 μέτρα. Ούτε πόντος παραπάνω.
Πηγή του άρθρου αποτέλεσε το ribandsea.com, επιμέλεια του Ιωσήφ Παπαδόπουλου.
